به یاد دکتر عبدالرحمن قاسلمو،ترور و سرکوب پاسخ مسئله ملی در ایران نیست!

به یاد دکتر عبدالرحمن قاسملو
ترور وسرکوب پاسخ مسئله ملی در ایران نیست!
دکتر عبدالرحمن قاسملو در ۲۲ تیر ماه ۱۳۶۸ برابر با ۱۳ ژوئیه ۱۹۸۹ در وین پایتخت اطریش به دست مزدوران وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی درلباس هیئت دیپلماتهای مذاکره کننده، ترور شد. امروز ۲۱ سال از ترور ددمنشانه رهبر حزب دمکرات کردستان ایران می گذرد .

وقتی در ۲۱ سال پیش خبر ترور قاسملو منتشر شد، بهت و حیرت همگان را فراگرفت. اطلاعات منتشره پس از ترور نشان داد که ترور از پی طرح حساب شده ای از سوی وزارت اطلاعات رژیم اسلامی انجام گرفته است که دکتر قاسملو را، به بهانه مذاکرات برای یافتن راه حل مسالمت آمیز برای درخواست های خلق کرد ایران، به دام مرگ آفرین ترور کشانده بود.

رژیم جمهوری اسلامی در برخورد با مسئله ملی در ایران همان سیاست سلف خود یعنی رژیم پهلوی را پی گرفت . از یاد نبرده ایم که حکومت پهلوی اولین دولت محلی خودمختار کردستان ایران را که در سال ۱۳۲۴ تشکیل شد با خشونت بیرحمانه ای در هم کوبید و شهید محمد قاضی رهبر جمهوری مهاباد را سربه دار کرد. البته رژیم جمهوری اسلامی در ادامه برنامه ترور خود دکتر سیعد شرفکندی دبیر کل بعدی حزب دمکرات کردستان ایران را نیز در شهر برلین در رستوران میکونوس توسط جوخه های مرگ خود به شهادت رساند. مدارک به دست آمده در محاکمات میکونوس نشان داد که تصمیم گیری درباره ترورهای سیاسی ایران توسط کمیته ای اتخاذ می شود که عالیترین مقامات جمهوری اسلامی ایران در آن عضویت داشته و رژیم جمهوری اسلامی مصداق کامل یک تروریسم دولتی تمام عیار علیه مخالفان سیاسی اش می باشد.

در کشوری چندملیتی مانند ایران بدون پاسخ به مسئله ملی نمی توان به آزادی های سیاسی و دمکراسی دست یافت. اما پاسخ منطقی ، منصفانه و عدالت جویانه به مسئله ملی به نوبه خود می تواند پایه های دمکراسی در ایران رامستحکم سازد. ترور، اعدام و سرکوب خشن مسئله ملی نه در رژیم پهلوی و نه در طول سه دهه حاکمیت سیاه رژیم جمهوری اسلامی ایران نتوانسته است مبارزات ملیت های تحت ستم ایران را خاموش کند.

اکنون که مبارزات مردم سراسر ایران، در اوج گیری خود استبداد دینی را به زیر سئوال برده است و ظلم و ستم ملی در حق ملیت های تحت ستم ایران و از جمله ملت کرد، بر همگان آشکار شده و همدلی و همدردی مبارزین آگاه را برانگیخته است. ملیت های تحت ستم ایران با شرکت فعال خود در جنبش ضداستبدادی می توانند زمینه های دمکراتیک حل مسئله ملی در ایران و یا به معنای دقیق تر، اتحاد داوطلبانه خود را در ایرانی فدرال فراهم سازند.